#Gospodarka Rolna #Polityka Handlowa #Bezpieczeństwo Żywności #Kazachstan #Eksport Nasion Słonecznika #Rozwój Gospodarczy
Cło eksportowe na nasiona słonecznika w Kazachstanie wygaśnie 31 sierpnia, co wywołało dyskusje na temat jego usunięcia. Sytuacja ta ponownie zapoczątkowała konflikty pomiędzy producentami nasion a przetwórcami oleju. Rolnicy dążą do eksportu większej ilości nasion po wyższych cenach, natomiast producenci oleju poszukują niedrogich surowców krajowych.
Niedawno rolnicy ujawnili, że irracjonalne gromadzenie zapasów w sezonie 2021/22 spowodowało utracone zyski przekraczające 100 miliardów tenge w związku z nałożeniem cła eksportowego.
W odpowiedzi producenci oleju zorganizowali konferencję prasową, odpierając te twierdzenia, stwierdzając, że na terenie kraju nie ma takich ilości nasion. Twierdzą, że krajowa podaż nasion jest niewystarczająca, aby zaspokoić lokalny popyt.
Dyrektor handlowy Grupy Qazaq Astyq, Alexander Buzhenitsa, zasugerował, że producenci nasion nieumyślnie torują drogę reeksportowi rosyjskich surowców. Stanowi to zagrożenie dla bezpieczeństwa żywnościowego Kazachstanu.
W artykule poruszono także obawy dotyczące wpływu tej decyzji na bezpieczeństwo żywnościowe kraju. Buzhenitsa argumentuje, że eksport surowców osłabia przemysł przetwórczy Kazachstanu, podczas gdy inne kraje pracują nad wzmocnieniem swojego. Rozwój zakładów przetwórstwa oleju w Azji Środkowej, napędzany zapotrzebowaniem na surowce, takie jak nasiona słonecznika, stanowi wyzwanie gospodarcze dla Kazachstanu.
W artykule wskazano, że rosyjscy handlowcy mogą wykorzystać niskie cła eksportowe, zmieniając markę rosyjskich nasion na produkty produkowane w Kazachstanie, aby uzyskać dostęp do rynków w Chinach, Uzbekistanie i Tadżykistanie. Takie działania podważają wysiłki Kazachstanu w zakresie wzrostu gospodarczego i rozwoju przemysłu.
Buzhenitsa podkreśla, że pomimo ceł eksportowych handel nasionami oleistymi trwa, a Chiny przepłacają za kazachskie nasiona słonecznika. Podkreśla złożoność umów i ich przetwarzania w odróżnieniu od prostych transakcji kupna i sprzedaży.
W artykule omówiono także strategie stosowane przez Kazachstan w zarządzaniu rynkami krajowymi. Bużenicy omawia równowagę między podażą a popytem, podkreślając, że Kazachstan utrzymuje planowe podejście, aby uniknąć nasycenia rynku.
Artykuł kończy się wezwaniem do ostrożności w nakładaniu środków ograniczających na wywóz produktów przetworzonych. Podkreśla wnioski wyciągnięte z krajów sąsiadujących, takich jak Ukraina, Białoruś i Rosja, które ograniczyły eksport surowców, jednocześnie wspierając silny przemysł przetwórczy. Konsekwencje tych wydarzeń są znaczące i wpływają zarówno na wzrost gospodarczy, jak i bezpieczeństwo żywnościowe w Kazachstanie.